U quattru i
sittembri
U mari di Paradisu,
si fimmau!
E n’ta ddu
silenziu
Si sintiu nna
vuci:
“Mariuzza, unni
si”?
“Sugnu ccà,
Maistà”.
“Chi stai
facennu, Mariuzza”?
“Maistà, cercu u
me amicu Culapisci,
è beddu, è
giuvini,
iddu nun mancia
cchiù i favi a cunigghiu,
tutti ddi favi
chi mme matri nni dava
quannu me patri
nun piscava nenti,
ma teni a terra
chi so spaddi”.
“Ma pi cchistu
nun chiani ccà supra”?
“Maistà, sai
quantu è beddu
vardari a me
città, a me Missina di cca sutta!
Iò mi vardu
intornu e i me paroli, mi nesciunu suli,
nchianunu supra,
nto beddu mari di Paradisu,
trasunu nte me
stanziceddi di Casi Bbassi
e cantu, cantu
all’amici mei chi sunnu comu a mmia:
missinisi i cori
e nni mittemu a cianciri
e prigamu a
Matri a Littra, chi tutti hannu a sapiri
i cosi beddi di
Missina!
Hai raggiuni,
Maistà, ma iò sugnu oramai ccà
E nun mmi movu
cchiù!
Ma tutti oramai
si ricordirannu,
quannu cuntavu a
tutti a storia,
a destra e a
manca, in ogni postu
e bacirannu sta
terra binditta e a farannu
cchiù bedda e
impùttanti.
Vui sapiti tanti
cosi, Maistà,
e sapiti puru
chi a me città è a luttu,
ma puru jò ebbi
a camminari
n’ta “strascina”
di Santu Japico da Galizia,
ma ora sugnu ccà
e vi abbracciu a tutti.
A saluti di sta
schizza, e tuttu cala rittu!
E si oramai non
si manciunu chiù i favi a cunigghiu,
ristirannu
sempri a calia, i nzuddi, i ciciri caliati,
e u “VIVA
MARIA”, da Vara i Mezzagostu”.